دهمین وب‌نشست تخصصی اصطلاح‌شناسی و واژه‌گزینی مرکز نشر دانشگاهی با همکاری فرهنگستان زبان و ادب فارسی و انجمن زبان‌شناسی ایران، چهارشنبه 13 بهمن 1400 برگزار شد. در این نشست سخنران به معرفی و نقد نظریه عمومی اصطلاح شناسی، مکتب وین، پرداخت. این نظریه را اُیگن ووستر اصطلاح‌شناس برجسته اتریشی در سال ۱۹۳۰ ارائه کرد و پنج اصل دارد:
۱. دراصطلاح شناسی حرکت از مفهوم به اصطلاح است؛
۲.مفهوم مرز مشخص و قاطعی دارد؛
۳. مفهوم با تعریف معنایی به اصطلاح وصل می‌شود؛
۴. رابطه مفهوم و اصطلاح رابطه یک به یک است به این معنی که هر مفهوم به یک اصطلاح و هر اصطلاح به یک مفهوم نسبت داده می شود؛
۵. رابطه اصطلاح و مفهوم تابع ملاحظات تاریخی نیست.
یوهان مایکینگ انتقاداها به نظریه عمومی را به سه دسته «متعادل و وفادار»، «رادیکال و تخریبگر» و «رادیکال و وفادار» تقسیم کرده است.این تقسیم‌بندی راهنمایی برای بررسی جهت‌گیرب نظریات نسبت به نظریه ووستر است.
اولین نظریهای که به بازنگری نظریه عمومی می‌پردازد «نظریه گسترش‌یافته اصطلاح‌شناسی» است که پیروان وفادار ووستر در آن شماری از اصول نظریۀ او، از جمله رابطه یک به یک بین مفهوم و اصطلاح، را با پذیرش هم‌معنایی کنترل‌شده تعدیل کردند. نظریه دوم «اصطلاح‌شناسی اجتماعی» فرانسوا گودن است که بر مطالعه اصطلاحات در بافت زبانی ، کاربردی ، اجتماعی و تاریخی تاکید دارد. در سومین نظریه که به نام «ارتباطی» شهرت دارد، نقش موقعیت ارتباطی در اصطلاح‌شناسی برجسته می شود. نظریه های «اجتماعی شناختی» و »قالب‌بنیاد» با استفاده از دستاوردهای زبان‌شناسی شناختی به نقد نظریه عمومی می پردازند. سرانجام در نظریه «فرهنگی» بر اهمیت نگرش‌های در نو واژه‌سازی و در نظریه «متن بنیاد» بر نقش پیکره های زبانی خودکار در اصطلاح‌شناسی تاکید می‌شود.
در پایان جلسه جمع‌بندی نظریه ها و دستاوردهای آنها در اصطلاح‌شناسی ارائه، و مطالب نُه وب‌نشست قبلی مرور شد. همچنین از پایه‌گذاران اصطلاح‌شناسی در ایران و نیز دست‌اندرکاران برگزاری نشست‌ها قدردانی شد