مولف در بخش نخست كتاب از نویسندگان قرون هفدهم و هجدهم كه وجوه اشتراك بسیار دارند سخن گفته است. در این دوره كه از تاریخ ترجمه گلستان سعدی به زبان فرانسوی شروع می شود و تا سال 1789 ادامه دارد، دو نوع ادبی مهم و رایج در ادبیات فرانسه بررسی شده است: نمایشنامه های كمدی و تراژدی در قرن هفدهم و رمانهای فلسفی و انتقادی در قرن هجدهم. به اعتقاد مولف، نویسندگان فرانسوی در این دوره از داستانهای هندو ایرانی بهره مند شدند و نه از دیوان های شعر. بخش دوم كتاب دوره های پس از انقلاب پس از انقلاب فرانسه را دربر می گیرد و تا سال 1982، تاریخ مرگ لویی آراگون، یكی از شیفتگان بزرگ ادبیات فارسی، ادامه می یابد. مولف در ایم بخش نشان می دهد كه در این دو قرن، برخلاف قرون هفدهم و هجدهم، شعر فارسی سرچشمه الهام بسیاری از شاعران فرانسوی بوده است.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.