سفینه تبریز

این كتاب مجموع‌ای است خطی كه به همت یكی از دانشمندان و ادبای تبریز به نام ابوالمجد محمدبن مسعود تبریزی، عمدتاٌ در فاصله سالهای 721 تا 723، در تبریز جمع‌آوری و كتابت شده و خود او آن را (سفینه) نامیده است. نسخه‌هایی كه از آثار مختلف در این مجموعه آمده است، هم به دلیل قدمت آنها و هم به دلیل باسوادبودن كاتب مجموعه از اهمیت و ارزش ویژه‌ای برخوردار است. آثار بكر این مجموعه افقهای جدیدی در عالم تحقیق به روی ما خواهد گشود، و متون نظم و نثر فارسی آ« مسلماٌ به غنای ادبیات موجود خواهد افزود. علاوه بر این، (سفینه تبریز) آینه‌ای است از وضع فرهنگی تبریز در باشكوهترین دوران حیات فرهنگی آن، یعنی در نیمه دوم قرن هفتم و اوائل قرن هشتم هجری. در این آینه است كه می‌توان دید چه دانشمندان و ادبا و شعرایی در تبریز به سر می‌بردند. اهل علم و ادب تبریز به چه كتابهایی علاقه داشتند و چگونه از متون عربی و فارسی استفاده می‌كردند و به زبان فارسی و لهجه فهلوی شعر می‌گفتند. در این مجموعه مطالبی آمده است كه از خلال آنها به روابط شخصی و اجتماعی بعضی از دانشمندان و فضلا و ادبا و عرفای شهر تبریز می‌توان پی برد.برخی از آثار مندرج در این سفینه عبارت است از: آثار فارسی اشراق شهاب‌الدین سهروردی؛ آثار فارسی احمد غزالی؛ منتخب حدیقه سنائی؛ آثار حاجی بله تبریزی (كه تاكنون در هیچ جای دیگر پیدا نشده است)؛ آثاری از فخر رازی؛ آثاری از فارابی؛ برخی فرهنگهای عربی به فارسی؛ آثاری از خواجه نصیر طوسی؛ آثاری از ابن‌سینا.